ขยะของคนอื่น สมบัติของเรา

“นี่มันขุมทรัพย์นี่นา” ฉันบอกคุณแฟนทันทีที่ลงมือคุ้ยกองหนังสือกองโต
เชิงบันไดทางเข้าอพาร์ทเม้นท์แถวไหนก็ไม่รู้ที่บังเอิญเดินผ่านหลังจาก
หลงทาง คุณแฟนตาดีเหลือบไปเห็นกองหนังสือกองโตก็เลยชวนกันเข้าไปคุ้ย
ถามย้ำว่าเป็นของที่เขาทิ้งแน่ เพราะพิสูจน์ได้จากคนที่เดินออกจากตึกนั้น
ไม่สนใจเราเลย คนที่นิวยอร์คถ้ามีของบางอย่างที่เขาไม่ต้องการและยังเป็น
ประโยชน์กับคนอื่นได้ เขาจะเอามาวางไว้ข้างทางให้คนมาหยิบเอาไปใช้ต่อได้
ของที่เห็นประจำก็อย่างเฟอร์นิเจอร์ เคยห็นเสื้อสูทแขวนทิ้งไว้ก็มีเพื่อนบางคน
เคยได้โต๊ะเก่าสไตล์ 50’s ไปใช้สบายใจ ทั้งสวยทั้งฟรีหาได้ที่ไหน ฉันก็เลย
กรี๊ดกร๊าดคุ้ยกองหนังสืออย่างสบายใจ ที่ทั้งกรี๊ดทั้งกร๊าดก็เพราะความงามของ
หนังสือและยังเป็นของนักเขียนที่เราคลั่งสมัยเด็กๆ อีกต่างหาก นี่ไงรูปหน้าตา
หนังสือที่คุ้ยมาได้

เหมียวกลับบ้าน

Missy                                                                                    Kati

อ่านเรื่องนี้จากนิตยสาร Vice แล้วคิดถึงน้องแมวที่เคยเลี้ยง มิซซี่ แมวดำตัวแสบ คุณเธอไม่เคยกลัวอะไรเดินส่ายก้นกร่างอยู่แถวบ้าน ทำตัวเหมือนผู้นำแก๊งค์วัยรุ่น
โดยมีกะทิ แมวอ้วนอีกตัวของฉันเป็นลูกกะโล่ ตัวนี้ก็กลัวทุกอย่างปีนขึ้นหลังคาเอง
ยังลงมาไม่ได้ ทั้งสองตัวได้มาจากข้างถนนตั้งแต่ยังเด็กจิ๋ว แล้วก็เป็นถนนเส้นไฮโซ
ซะด้วย มิซซี่มาจากเอกมัย ส่วนกะทิมาจากสุขุมวิท มิซซี่มักจะหนีไปเที่ยวกลับบ้าน
เช้าอยู่บ่อยๆ จนฉันสรุปกับแม่ว่ามันต้องหนีไปมั่วยาอีกับแก๊งค์แมวแน่นอน เพราะ
กลับมานอนหลับข้ามวันทุกที ดีนะที่ทำหมันซะตั้งแต่เด็กไม่งั้นต้องตามเลี้ยงลูกกัน
จ้าละหวั่น

นอกเรื่องอีกละว่าจะเล่าเรื่องของน้องเหมียวที่เดินทางไกลกลับบ้านได้อย่างไม่น่าเชื่อ บางตัวเดินทางข้ามโลกเชียวล่ะ ถ้าใครไม่ชอบแมวก็จินตนาการว่าเป็นเรื่องของหมา
แล้วกันนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า

ระยะทาง 0 กิโลเมตร ถึง 1000 กิโลเมตร

ดูหนังไทย…ไกลถึงนิวยอร์ค

ได้ดูหนังของคุณเจ้ยแล้ว(แต่ไม่ใช่แสงศตวรรษหรอกนะ) ที่ Anthology
โรงหนังที่เป็นตำนานของนิวยอร์ค ที่ๆ เปิดโอกาสให้เหล่า หนังอาร์ท หนังอินดี้
หนังทดลอง และหนัง avant-garde ได้ฉาย ปัจจุบันถือเป็นที่เก็บรวบรวมหนัง
แนวทดลองที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งของโลก

Anthology Film Archives picture from wikipedia.org

ล่าสุด Anthology จัดงานชื่อ Mysterious Objects: The Short Films
of Apichatpong Weerasethakul ซึ่งนอกจากจะฉายหนัง Features Film
ของคุณเจ้ยทั้งหมดแล้ว ยังฉายหนังสั้นและหนังทดลองที่จัดเป็นโปรแกรมพิเศษ
2 โปรแกรม โดยที่ตัวคุณเจ้ยจะมาตอบคำถามในช่วงท้าย มีโอกาสได้ดูหนังสั้น
และหนังทดลองทั้งสองโปรแกรม คนดูเต็มโรงหนังทั้งสองรอบดูๆ แล้วคุณเจ้ย
น่าจะมีแฟนหนังกลุ่มใหญ่ไม่น้อยที่นี้ เพราะหนังที่เข้าฉายได้รับคำชม จาก
นักวิจารณ์ทุกสถาบันทุกเรื่องเลยเชียวล่ะ น่าดีใจที่มีผู้กำกับรุ่นใหม่จากเมืองไทย
ที่คนดูและนักวิจารณ์ให้การยอมรับ ว่าเป็นคลื่นลูกใหม่ที่โดดเด่นทั้งการเล่าเรื่องที่
เป็นตัวของตัวเอง ในขณะเดียวกันก็ยังคงความ Innovative ได้อย่างสม่ำเสมอ
สำหรับฉันแล้วดูหนังของคุณเจ้ยแล้วคิดถึงเมืองไทยยิ่งมาดูไกลบ้านอย่างนี้ด้วย
ในขณะเดียวกันก็รู้สึกประหลาดออกไปทางแย่ๆ ที่หนังของประเทศเราเอง
กลับหาดูไม่ได้ที่บ้านเรา ในขณะที่คนต่างชาติชื่นชม เรากลับโดนปิดตาปิดโอกาส
มันน่าเซ็งมั้ยล่ะ

กว่าจะเสร็จจากดูหนังก็เที่ยงคืนแต่ละคนหิวซ่กพี่ที่รู้จักทั้งแฟนเรากับเรา
รวมทั้งคุณเจ้ยพาพวกเรายกขบวนไปกินร้านญี่ปุ่นที่เปิดถึงเช้าแถวๆ East Village
หลังจากซัดอาหารไปคนละหนุบหนับ คุยเรื่องสัพเพเหระไปหลายยก ก็เลยมีโอกาส
ได้คุยกับคุณเจ้ยเรื่องหนังเรื่องเมืองไทย แล้วก็เซ็งอีกรอบ จนถึงวันนี้ถ้าผู้ใหญ่ยังไม่เปิดใจกว้างไม่มองโลกตามที่เห็นที่เป็นจริง
ไม่สนใจเจตนายึดติดอยู่กับระเบียบกฎเกณฑ์เดิมๆ เราก็คงไปได้ไม่ถึงไหน
ในขณะที่”แสงศตวรรษ”ออกเป็น DVD แล้วที่นี่ แต่ที่เมืองไทยกลับไม่มีโอกาส
ได้ออก คนไทยส่วนใหญ่ไม่มีโอกาสได้ดู เพราะงั้นฉันจะทำเท่าที่ฉันทำได้
ตอนนี้คือจะรีบไปซื้อแล้วใครอยากจะยืมดูบอกกันได้ แต่ต้องรอกลับไปก่อนนะ

Many faces in my apartment

ฟรีทีวีของอเมริกันชน

ย้ายมาอพาร์ทเม้นท์ใหม่ได้สักพักต้องขนของเดินขึ้น-ลง ห้าชั้น
จนกล้ามโต น่องโป่ง ก็เริ่มชิน กว่าจะได้อินเตอร์เน็ตก็ช้ากว่าที่คิด
ไปหลายวัน เพราะเจ้าแพ๊คเก็จที่เป็นโมเด็มที่ส่งมาจากบริษัททาง UPS
เพื่อให้เราติดตั้งเอง ดันหลงทางจากนิวยอร์คไปเพนซิลวาเนียได้ยังไงไม่รู้
ก็เลยใช้เวลาตอนค่ำหมดไปกับการนั่งดูทีวี ฮ่า ฮ่า เพราะงั้นเลยเก็บเอา
มาเล่าให้ฟังว่าอะไรอิน (หรือโปรโมทเยอะสุดๆ) ฟรีทีวีของที่นี่มีอยู่ไม่กี่ช่อง
หรอก ดูไปดูมาพอเพลินๆ เลยหยิบมาเล่าว่าทีวีเขาเป็นไง

เร่ืองอ้วนไม่เข้าใครออกใคร

คนอเมริกันกลัวอ้วน เอ๊ะ ไม่ใช่สิ ผู้หญิงทุกคนกลัวอ้วน แต่ที่นี่ดูจะมากกว่าปกติ
เพราะโฆษณาทีวีจะเต็มไปด้วยเรื่องของวิธีการลดความอ้วน สูตรของคนโน้น
คนนี้ เป็นสิบคน ลดได้ดีลดได้จริง ไม่มีโยโย่เอฟเฟ็คให้กลับมาปวดใจ เพราะงั้น
Reality Show อย่าง The Biggest Loser รายการที่ให้คนที่น้ำหนักเกินมากๆ
มาลดน้ำหนักออกทีวีถึงดังมากที่นี่ ดังขนาดสาวคนนึงที่ออกรายการนี้
แล้วผอมเพรียวตั้งตนเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องลดน้ำหนัก ให้คนเสียเงินมาลดน้ำหนัก
กับเธอเลยเชียวล่ะ ไม่รู้เคเบิลทีวีที่บ้านเราเอามาฉายรึยัง ก็เพราะกลัวอ้วนนี่แหละ
ถึงมีวิธีการออกกำลังแปลกๆ ตามฟิตเนสต่างๆ เพื่อให้คนไม่เบื่อ ล่าสุดเต้นออก
กำลังแนว Bollywood ฮิตมากๆ ดูหนังอินเดียแล้วเปิดหน้าท้องเต้นได้เลย ถ้าใคร
ชอบ Star Wars และอยากเป็นเจไดก็ต้องไปแถว East Village เพราะได้ออกกำลัง
และฝึก Martial Art แถมได้ตำแหน่งเป็นเจไดไปด้วยอีกต่างหาก สนใจป่ะ

ทีวีซีรีย์

ยะฮู้ เป็นส่วนที่ดูเพลินที่สุดของทีวีที่นี่ ซีรี่ย์เซ็งๆ ที่ไม่ชอบก็มีเยอะ

ท้องไม่ได้ตั้งใจ

ช่วงนี้ไม่รู้เป็นไงมีแต่เรื่องท้องๆ (ที่ไม่ใช่ท้องของตัวเอง)
ได้ดูหนังเกี่ยวกับคนไม่พร้อมจะท้องแต่ดันต้องท้อง ในเวลา
ไล่เลี่ยกัน แถมยังเป็นหนังดูสนุกที่ให้ความรู้สึกต่างกันทั้งสาม
เรื่องอีกต่างหาก

Juno

หนังอินดี้เล็กๆ ที่กลายเป็นขวัญใจทั้งคนดู ทั้งนักวิจารณ์ จูโนเด็กสาว
วัยรุ่นอายุ 16 ปีที่ท้องกับแฟนหนุ่มที่เด็กพอกัน เธอรู้ดีว่ายังไง
ก็ไม่สามารถเลี้ยงลูกได้ เพราะฉะนั้นก็เหลือทางเลือกอยู่ไม่กี่ทาง
ระหว่างทำแท้งกับยกเด็กให้คนอื่นเลี้ยง หนังไม่ได้เน้นความเป็นดราม่า
ของสถานการ์ณที่เธอทำให้ตัวเองต้องตกอยูู่่ แต่พยามแสดงให้เห็นถึง
มุมมองของเด็กวัยรุ่นที่ฉลาดและเข้มแข็งพอที่จะเลือกทางเดินของตัวเอง
กับครอบครัวธรรมดาที่แสนจะไม่เพอร์เฟ็ค ที่ยืนเคียงข้างลูกของตัวเอง
หนังทำไดสมดุลระหว่างมุมมองตลกๆ ของเด็กวัยรุ่นที่มองโลกในแง่ดี
แต่ไม่ไร้สาระกับความจริงจังของสถานการณ์ เอลเลน เพจ (Ellen Page)
เล่นเป็นจูโน ได้น่ารักและกวนสมกับเป็นเด็กอายุ 16 ชื่ออาจจะไม่คุ้น
แต่ถ้าบอกว่าเธอเล่นเรื่อง X-Men: Th last Stand เป็น คิตตี้ พรายด์
(Kitty Pryde) ที่ทะลุไปที่ต่างๆ ได้อาจจะคุ้นมากขึ้น เอาเป็นว่า
ถ้าหนังมีโอกาสเข้าที่เมืองไทยให้รีบดูเหอะ เพราะออกมาแล้วจะรู้สึกว่า
โลกนี้ไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่นัก

กินศิลปะ…อร่อยยยยย!

ใครที่ชอบงานศิลปะทุกคนคงรู้จักศิลปินรุ่นใหญ่อย่าง
พอล แมคคาร์ทีย์ (Paul McCarthy) ไม่ใชท่านเซอร์
พอล แมคคาร์ทนีย์ ( Paul McCartney) ของวงเดอะบีทเทิลส์นะคะ
แม้ว่าคุณลุงพอล แมคคาร์ทีย์ จะเรียนมาทางด้านเพ้นท์โดยเฉพาะ
แต่หลังๆ งานของลุงจะเน้นเป็นประติมากรรมและสื่อวิดิโอเป็นส่วนมาก
โชว์ล่าสุดที่ Maccarone น่าจะเป็นโชว์ที่น่ากินที่สุดที่เคยเห็นมาของคุณลุง
เพราะส่วนมากเห็นงานของคุณลุงจะให้ความรู้สึกตรงข้ามกับความน่ากิน
ซะทุกที ที่ Maccarone คุณลุงออกแบบชอคโกแลตเป็นรูปซานดาคลอส
แน่นอนไม่ใช่ซานดาคลอสธรรมดาๆ ที่เราเห็นจนชินตา ต้นแบบของ
ซานตาคลอสก็เป็นงานของคุณลุงเองที่แสดงที่ Antwerpen เมื่อเดือน
ตุลาคม 2007 อย่างที่เห็นข้างล่างนี่แหละ พอมองดูดีๆ ซานตาก็ไม่ได้ถือ
ต้นคริสต์มาสอย่างที่คิดตอนแรก ลองไปค้าดูถึงรู้ว่าซานตาถือ Buttplug
เอาไว้ทำไรไม่รู้เดากันเอง

Let the New Year Begin!

ป.ล.เพื่อนสนิทที่บาร์เซโลน่า ส่งการ์ดน่ารักๆ ที่เธอออกแบบเองมาให้
คุณเพื่อนเปิดบริษัทเล็กๆ ของตัวเองชื่อ Inkworks เพื่อออกแบบโปสการ์ด
โดยเฉพาะ งานส่วนใหญ่เป็น Typography น่ารักๆ เก๋ๆ มีขายตาม shop
ใน Museum ถ้าใครไปเที่ยวสเปนเห็นงานเพื่อนข้าพเจ้าสนใจก้อุดหนุนได้เน้อ
สวัสดีปีใหม่จ้า